Het verhaal van Lotte

Ik ben een vrouw van bijna 34 jaar oud, maar ik voel en gedraag me als een kind. Misschien komt dat door dat ik vreselijk getreiterd ben vroeger op school. De gevolgen voor mij zijn, dat ik ziek ben geworden, ik heb een heftige pschigoze gehad .En ik heb een persoonlijkheids stoornis, en schitzofrenie althans een beetje daarvan. Ik automultileer, ik ben extreem onzeker en angstig, en heb twee keer een sirieuse zelfmoord poging gedaan.

Het begon allemaal op de basis school zo in groep 6, ik was echt het pispaaltje van de klas. Ten eerste had ik overgewicht, ten 2e was ik jehovahs getuigen , mijn ouders hadden niet veel geld, dus ik had ook nog eens oude kleren aan, en schoenen, die weer gedragen waren door mijn zussen. En of dat nog niet genoeg was, werd ik ook nog uitgemaakt voor lelijke trut, ze vonden niets goed aan mij. Ik was en ben een binnenvetter, en ik vertelde daarom thuis niet, wat er gebeurde op school. Ze sloegen me, ze duwden me de bosjes in, werd nooit gekozen, met gym, en was altijd alleen op het school plein. Als ik vernederd werd, of beledigd in de klas, deden de leraren er niets aan, terwijl ze er bij stonden.Vaak lachten ze gewoon mee met de klas. Of ze riepen me expres naar voren, om vragen te beantwoorden, die ik niet wist, zodat ik weer voor schut zou staan.

Op de hogere school ging het niet veel beter, mijn eerste dag, werd ik al gelijk weer gepest, geslagen, en uitgescholden voor vuile jehovah, en dikke trol, en varken.Wat ik me nog kan herinneren, is dat ik in de gang per ongeluk tegen iemand aanliep, en in het bij zijn van veel leraren en leerlingen, riep deze jongen naar mij dat ik een varken was, en die bleef erin. Dan hoorden ik ze weer zeggen dat ik als een varken liep en er een was. Een leraar die franse les gaf, schold me midden in de klas uit voor trut, omdat ik volgens hem dom deed. Andere leraren kwamen voor mijn op, die zeiden tegen mijn klasgenoten dat ze blij mochten zijn dat ze niet in mijn schoenen stonden, maar het mocht niet baten, het getreiter ging door, specifiek door een meisje, die zei; ik ben vroeger gepest, nu moet zij ook maar voelen hoe dat is.

En thuis was het niet veel beter, inmiddels was ik 14 jaar en trok bij mijn oudste zus in. Ik wilde en durfde gewoon niet naar school, ik durfde mezelf niet te verdegigen, ik incaseerde alles maar tot ik heel ziek werd. Ik ben brand gaan stichten, omdat ik schreeuwde om aandacht en hulp wou, maar het niet kreeg. Tot ik veroordeeld werd tot 2 jaar jeugd detentie. Nu 15 jaar later gaat het niet veel beter, ik heb er een angstoornis bij gekregen, en dan ben ik dus vooral bang voor de kritiek van andere mensen. Bang dat ze me weer gaan pesten of beledigen, en geloof het of niet, het gebeurt nog steeds!Ik moet medicijnen slikken, en daarvan ben ik heel erg aangekomen. Dus nu maken mensen, kinderen, zelfs mijn famillie opmerkingen die heel pijnlijk zijn. Ik woon in een beschermde wonvorm, en ook hier in mijn eigen huis, wordt ik beledigd en gepest. Vanwege mijn overgewicht. Gevolg; ik durf niet meer naar buiten, ben nog steeds net als kind extreem onzeker, heb een groot minderwaardigheids complex, en ja zie daar maar eens vanaf te komen.

Ik heb gewoon jammer genoeg geen leuke afloop of kan evenmin melden dat het beter gaat, maar ik wilde gewoon voor het eerst in mijn leven mijn verhaal doen, en het heeft enorm opgelucht.

Lotte

Op bovenstaand verhaal berust copyright. Copyright is een auteursrecht en biedt de schrijver/schrijfster wettelijke bescherming. Dit houdt in dat bovenstaand verhaal niet door derden gebruikt mag worden, zonder toestemming van de Stichting Aandacht voor Pesten. (oktober 2016)