mijn naam is Ben en ik ben 47 jaar oud en ik ben met tussenpozen onder behandeling geweest bij het GGZ vanaf 1992 tot nu… De laatste keer klopte ik aan in 2008 en heb ik een EMDR behandeling gehad en cognitieve therapie en heb veel geschreven (boodschappentas vol) en gemaild naar behandelaar. Hoewel officieel gestopt in december blijf ik kampen met de gevolgen van, pesten,… Ik zeg het woord niet graag want het mag bij,, ons thuis,, eigenlijk niet bestaan (het ligt aan de gepeste zelf, die moet maar van zich afbijten) en heb daardoor ook veel moeite mee om het te accepteren zoals het is al kan ik er door mijn hevige klachten op allerlei gebied zelf niet omheen…Als kind ben ik thuis ,niet gezien, zoals gezegd en al zou ik hier nu allerlei excuses aan vast willen binden doe ik dat nu maar niet om mijn verhaal duidelijk te houden… Ik heb me altijd geschaamd en ben daardoor altijd gevlucht wat niet echt is opgemerkt met alle gevolgen van dien. Met 9 jaar werd ik door twee oudere jongens uitgekleed (en betast) achter op het veldje vlak bij ons huis omdat men twijfelde of ik een jongen of een meisje was…. later werden de woorden flikker,meisje,kwee en nogal wat meer, meer regel dan uitzondering… Ik gedroeg me ook wel net een meisje en had alle hobby,s die meisjes ook deden… na mijn 12 e 13e trok ik me steeds meer terug en ging in een eigen wereld leven…. Vertrouwen in mensen had ik slecht…ook had ik veel angst wat ik nu nog heb (durfde niet naar winkels in het dorp of naar een jeugdsoos en vluchtte overal voor en ook haalde ik van alles in mijn hoofd door niet naar iets toe te gaan want dan kon er wat gebeuren met iemand of met mij) Ik fietste met 13 jaar naar de mavo met een vriendinnetje en ze zei me: ,, de moeder van iemand die ik ken vind jou een mietje,, en dat hield me dan dagen bezig…. wat is een mietje !!!! en het moet wel iets over mijn gedrag of uiterlijk zijn !!! maar vragen kon ik het aan niemand want er was grootte schaamte en internet was er toen nog niet….. Als ik met mijn vader bij de stal was (we hadden pony,s) en jongens en meiden kwamen van de voetbal vandaan wat in de buurt was dan riep er eentje flikker en dan duwde ik mijn vingers in mijn oren in de hoop dat dan mijn vader het niet zou horen……Talloze voorbeelden kan ik noemen maar dat doe ik maar niet…Het is thuis niet opgepikt of er is in ieder geval niets mee gedaan. Ik had een verstandelijk beperkte broer waar veel aandacht naar uit ging maar ik was zelf ook goed in vluchtten en isoleerde steeds meer… Mijn 15 e jaar vond ik het allerergste en nummer 15 achtervolgt me nu nog in allerlei opzichten.. Dat jaar bad ik iedere avond op mijn knie-en …. alstublieft mag ik morgen 1 keer niet uitgemaakt worden voor flikker,mietje,homo,meisje, etc.etc…. en dan noemde ik al die namen op maar het hielp niet… Steeds meer ging ik opstandig gedrag vertonen en ben ik uiteindelijk van school gemoeten. Ik ben naar een andere school gestuurd maar daar werd ik de 1 e middag in de pauze al opgeknoopt aan mijn eigen sjaal door een jongen met de vraag of ik een meisje was…. Ik ben gaan spijbelen… meer en meer tot ik in de fabriek terecht kwam in het dorp…. Later had ik dienstplicht maar ik was heel timide in die tijd en wel volgzaam dat het moest,,…. in die tijd had ik mezelf zo verwaarloosd dat voor mijn 18 e al mijn tanden al uit mijn mond waren wat ik op dat moment als voordeel zag want dan zag ik er niet uit als een meisje als ik lachte…. In dienst ging ik de joker spelen en drinken… Ook mocht ik met mijn broer mee en zijn vrienden omdat ik thuis alleen was en ben aan het drinken geslagen en ging veel uit met hem. Ik had door het uitgaan,, vrienden,, en in het dorp mocht men mij omdat ik de broer was van mijn voetballende broer…. Toen ik eenmaal, vrienden, had in het dorp stortte ik in en kwam ik met mezelf in de knoop omdat ik verliefd werd op een jongen binnen de vrienden-groep…. Om een lang verhaal kort te maken moest ik met mijn 25 jaar vertellen dat ik homo was en dat ik dus moest toegeven waarvoor ik al vanaf kind zijn werd na-geroepen …………..Allerlei klachten die op de site,, aandacht voor pesten,, voorkomen zijn voor mij heel herkenbaar…. Ik ben twee mensen… Een Ben waarvan je zou denken die leeft en staat midden in dat leven maar helaas ook een andere Bernhard die veel klachten heeft en zich heel beschadigd voelt.. Die geen normale relatie durft aan te gaan en die zich helemaal niet herkent in een tandeloze jongen van 17 jaar door emotionele verwaarlozing en zelf-verwaarlozing vroeger maar wel die jongen was en daar heel veel pijn en verdriet door voelt en zich altijd schaamt en met dat verleden moet zien te dealen….Een jongen die achteraf veel in zich had maar vaak niet tot iets komt.. een nu 47 jarige man die midden in de nacht met zijn eigen hand jankend zijn eigen wang vasthoud om zijn innerlijk kind te troosten….. Een kind dat zo bang is en beschadigd dat zijn volwassen ik niet naar zijn werk durft of een relatie durft aan te gaan en zich vaak helemaal ,,niets,, voelt……………..troost vind ik in muziek, gedichten en rust in een wandeling want gelukkig kan ik ook ,genieten, wat mijn aard denk ik is maar ,,kapot,, is er iets en als ik nadenk over wat echt belangrijk is bijv. een relatie aangaan (ontvangen en geven van intimiteit en liefde) dan heb ik nog een hele weg te gaan en weet ook niet of ik me daar ooit voor open kan stellen… Ik woon nog steeds in het zelfde dorp en beschouw mijn leven vaak als ,,verloren,, al moet ik dat niet doen…mensen mogen me en willen met me omgaan maar ik trek me toch vaak terug en vertrouw slecht……….Toch probeer ik een weg te vinden en te gaan en ook probeer ik mezelf ,,oke,, te vinden want dat ben ik…. ,,oke,, niet meer en niet minder…………………..ik had behoefte om dit even op te schrijven….
Hallo ,…
